Bağlanma Stilleri ve Romantik İlişkilere Yansıması
Bağlanma Stilleri ve Romantik İlişkilere Yansıması
Bağlanma nedir?
Bağlanma; bireyin erken çocuklukta (anne karnı dahil) bakımını üstlenen kişiyle kurduğu ilişkidir. Bütün yaşamı boyunca bireyin duygu, düşünce, davranış şekli ve kuracağı bütün ilişkiler bağlanmanın nasıl kurulduğu ile alakalıdır. Örneğin insanın travmaya maruz kaldıktan sonra toparlaması, stres karşısında nasıl tepki vereceği, romantik ilişkide nasıl bir partner olacağı, nasıl bir anne-baba olacağı ve dolayısıyla nasıl bir kişiliğe sahip olacağı bağlanmanın eseridir. Bağlanmada en önemli unsur ebeveynin çocuğa nasıl yaklaştığıdır.
Bağlanma Stilleri Nelerdir ve Yetişkinlikte Romantik İlişkilere Nasıl Etki Eder?
Güvenli Bağlanma: anne çocuk arasında sağlıklı iletişim, güven, destek ve disiplin olduğunda güvenli bağlanma kurulur. Güvenli bağlananlar yetişkinlikte hem kendilerini hem çevrelerini olumlu gören insanlardır. Romantik ilişkileri başlatmak ve sürdürmek konusunda son derece başarılıdırlar. İlişkide kendi karakteristik özelliklerini korumayı başarırlar.
Kaçıngan Bağlanma: Çocuk ihtiyaç duyduğu güven, sığınak ve şefkati anneden göremeyince, ihtiyaç duygusunu içinde olabildiğince minimuma indirir. Bu alışkanlıkları nedeniyle kaçıngan bağlanan çocuklar yetişkinliklerinde kimsenin ilgisine güvenemez, kimseyle kolay yakın ilişki geliştiremezler. Ne bağlanırlar ne de birilerinin kendilerine bağlanmalarına tahammül edebilirler. Kendilerini ve de başkalarını olumsuz görme eğilimindedirler.
Kaygılı Bağlanma: Çocuğun ihtiyaçları karşısında tutarsız davranan anne çocuğu ihtiyaçlarını karşılanması konusunda derin kaygılara sokar. Bu bağlanma stilindeki yetişkinler kendilerine güvenmezler ve daima başkalarına ihtiyaç duyarlar. Bunun nedeni ise başkalarını üstün ve kendilerini daha değersiz görmeleridir. Partnerinin onu gerçekten sevip sevmediğini veya kendisinin sevilesi biri olup olmadığını sık sık sorgulayarak sürekli bir arayışa girer. Muhtaç ve yapışkan biri haline gelir. Partnerini bu ilgiyle sıkboğaz ederek belli süre sonra kendilerinden uzaklaştırır ve bu sonsuz bir kısır döngüye girer.
Korkulu/kaçıngan Bağlanma: Çocuk annesinin sevgi, güven ve şefkatine ihtiyaç duyduğu durumlarda annesi sabit ve sürekli bir güven alanı kuramaz. Dolayısıyla çocuk artık annesiyle bağ kurma arzusunu ve kaygısını yitirir. Kaçıngan bir tutum sergileyerek annesinden ve etrafındakilerden uzaklaşır. Yetişkinliklerinde yakın teması özgürlüğü yitirmek olarak tanımlar. Duygusal ve fiziksel olarak partnerlerine dahi uzak olurlar. Bağımsızlıkları ilişkideki her şeyden daha önceliklidir. Duygularını hep bastıran, dolayısıyla yalnız olmayı tercih eden bir yapıdadırlar.
Psk. Ruhullah Özdemir (ALVO Psikoloji)
KAYNAKLAR;
Berber-Çelik, Ç. (2018). Bağlanma stilleri, psikolojik iyi oluş ve sosyal güvende hissetme: aralarındaki ilişki ne? Bayburt Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(25), 27-40
Bowlby J. (1973). Attachmentandloss. Separation, anxietyandanger. New York: Basic Books. ,
Bowlby, J. (2012). Attachmentandloss. Istanbul: Pinhan Pub.
Kobak, R., Cole, H., Ferenz-Gillies, R., Fleming, W., &Gamble, W. (1993). Attachmentandemotionregulationduringmother-teen problem solving: A controltheoryanalysis. Child Development, 64, 231-245.
Sümer, N., & Güngör, D. (1999). Theimpact of perceivedparentingstyles of attachmentstyles, self-evaluationsandclosingrelationships. TurkishPsychologyJournal, 14(44), 35-58.
Van der Horst, F.C.P., LeRoy, H.A. &van der Veer, R. “WhenStrangersMeet”: John Bowlbyand Harry Harlow on AttachmentBehavior. Integr. psych. behav. 42, 370–388 (2008). https://doi.org/10.1007/s12124-008-9079-2
